Het optreden in Woodstock

19 juli
Vanavond was het eindelijk zover: ons optreden in Woodstock. We waren allemaal wat zenuwachtig: zou alles goed geregeld zijn? Zou het licht en geluid goed komen? Zou er veel publiek komen? Zouden ze het wel leuk vinden? Enz. enz. We vertrokken rond half 2 vanaf ons huis en waren al voor 3 uur in Woodstock. Toen we aan kwamen rijden zagen we al de lichtreclame van Twee Recht Twee Averecht voor het theater dus dat begon al goed! Er was een man, Don, aanwezig die ons met van alles hielp, hij was heel rustig en geduldig en alles was in orde behalve de aansluiting van het keyboard. Toen ben ik met hem naar een verhuurbedrijf, en het benodigde kastje hadden zij gelukkig en toen was het geluid helemaal goed! Verder was Julia haar Nana Mouskouri jurk vergeten en er hingen allemaal mooie jurken in het theater en daar heeft ze één uitgezocht, het was een rode Shakespeare-achtige jurk met roesels eraan en we lagen echt dubbel van het lachen toen zij daar mee opkwam! Om een uur of vijf zijn we toen naar Kentucky Fried Chicken geweest, daar wilde Lucina zo graag naartoe omdat ze dat vroeger zo lekker vond. We waren met zijn tienen, Jannie had haar vriendin die ook Jannie heet meegenomen. Daar lekker gegeten en er was wifi dus iedereen contact met thuis gehad en het laatste nieuws gelezen. We hoorden hier helemaal niks over het vliegtuigongeluk, dat vonden we wel vreemd, maar er zat maar één Canadees in dat vliegtuig dus vonden ze het hier niet zo belangrijk waarschijnlijk. Rond half zeven zijn we weer terug naar het theater gegaan, nog even het geluid getest en toen in de foyer (groot woord want het was heel klein) gaan zitten om te kijken wat voor mensen er binnen kwamen. Ook hier wilden de mensen weer graag een praatje maken en er was gelijk al een gezellige sfeer. Jannie had ongeveer 125 kaartjes in de voorverkoop verkocht en er kwamen nog een stuk of 20 bij in de losse verkoop dus het zaaltje zat aardig vol, boven verwachting! Om acht uur konden we dan eindelijk beginnen, Jannie deed een kort voorwoordje, en toen gingen we los. We waren eerst wel erg zenuwachtig maar na ongeveer vijf minuten en de reacties van het publiek was dat helemaal over. Het ging hier veel losser dan in Moorefield, we kenden het programma nu natuurlijk ook alweer wat beter en hadden de liedjes nog een keer extra geoefend. Het ging echt super! Het publiek schaterde het steeds uit en in de pauze kwam de vrouw van het theater naar ons toe met de vraag waarom iedereen toch de tranen wegveegde, was dat omdat het zielig was of juist grappig? De pauze was een beetje vreemd: er was alleen koffie en flesjes water. De Nederlanders willen natuurlijk graag koffie en daar hadden ze helemaal niet op gerekend, dus de geluidsman moest nog snel helpen met koffie zetten. Hierdoor vergat hij de batterijen van de zenders van de microfoon te vervangen dus na de pauze deed de microfoon van Alie opeens vreemd en moest onder een stukje haar batterij vervangen worden, dat was even jammer, maar het publiek vond alles goed. Na de pauze liep verder ook weer gesmeerd en na een staande ovatie en een bedankje en bloemetje voor Jannie hadden we allemaal een heerlijk gevoel! Na de voorstelling was er in het theater niks meer te doen dus de meeste mensen gingen naar huis of, zoals we van een groepje jongeren hoorden, naar Charles Dickens, een pub schuin tegenover het theater. Daar gingen wij dus toen ook maar heen, we waren ondertussen met zijn twaalven, er was nog een bevriend stel van Jannie aangeschoven, en het was heel gezellig. Jannie bestelde nog schalen met heerlijk hapjes (we hadden deze vakantie nog niet genoeg gegeten……..) en zo sloten we deze mooie avond af. We moesten nog wel anderhalf uur terug rijden dat was een beetje een kater want iedereen was erg moe, maar de rit ging lekker snel en we waren om kwart over 2 thuis, dus lagen om half 3 in bed.
Het is nu zondag 20 juli, Henk, Lucina, Alie en Geerhard zijn boodschappen aan het doen voor de barbecue vanmiddag bij Jannie en Rinse, als afscheid. En dan worden Jeanette en ik vanavond rond half zeven naar het vliegveld gebracht en vliegen om elf uur. De rest heeft dus nog een nachtje hier in het huis en zij gaan morgen richting het noorden naar het huis van Lucina’s familie.